رادیوایمونوتراپی (RIT) با ذرات آلفا که آهنگ انتقال خطی انرژی LET)) بالا و برد کوتاهی دارند، و می توانند تنها با چند برخورد موجب مرگ سلولی شوند، برای کنترل بیماری های متاستاتیک، بدخیمی های خونی مثل انواع لوکمی و لنفوم و درمان های موضعی سرطان مثل درمان درون صفاقی بسیار مناسب است. از بین رادیوایزوتوپ های مناسب کارهای درمانی، 213Bi به دلیل قابلیت دسترسی از طریق ژنراتور 213Bi 225Ac- بیشترین کاربرد را پیدا کرده است. فارماکوکنتیک رادیو ایمونوکونژوگه ها (RIC) پیچیده و پیش بینی آنها مشکل است. این مساله به طور مستقیم به نوع تومور، میل ترکیبی نسبی و نوع آنتی بادی منوکلونال MAb)) دارد. برای افزایش تراکم در تومور و کاهش آن در سلول های سالم راهکارهای مختلفی ابداع شده است که از آن جمله می توان به روش های پیش هدفگیری، استفاده از RIC ها به صورت لیپوزومال، استفاده از رادیونوکلئیدهایی که جذب اختصاصی در بافت تومور دارند و بکارگیری عوامل بلوکه کننده ی آدرنرژیک بتا را نام برد. برای بدست آوردن یک مقیاس بندی برای دوز داروی اعمالی، داشتن درک صحیحی از چگونگی برهمکنش ذرات آلفا در سلول، میکرودوزیمتری، ضروری به نظر می رسد. اما معمولا توزیع ماکروسکوپیک رادیوایزوتوپ ها با روش های تصویربرداری یا نمونه برداری تعیین می شود و سپس با استفاده از مدل های ریاضی یا روش های شبیه سازی های دوز اندام های مختلف محاسبه می شود. کارآزمایی بالینی این روش ازسال 1996 آغاز شده و گروه های تحقیقاتی بهبود انواع سرطان با کمترین آسیب جانبی را گزارش کرده اند. تحقیقات گسترده ای برای بهینه سازی ترکیب RIC و دوزهای مورد استفاده آن به منظور تولید انبوه چنین رادیوداروهایی در حال انجام است.